publicerad: 2015
knuttimring
knut|timr·ing
substantiv
~en ~ar knuttimra
| Singular | |
|---|---|
| en knuttimring | obestämd form |
| en knuttimrings | obestämd form genitiv |
| knuttimringen | bestämd form |
| knuttimringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| knuttimringar | obestämd form |
| knuttimringars | obestämd form genitiv |
| knuttimringarna | bestämd form |
| knuttimringarnas | bestämd form genitiv |


