publicerad: 2015
koloratur
kol·or·at·ur
[‑u´r]
substantiv
~en ~er • utsmyckning med löpningar och drillar i sång
| Singular | |
|---|---|
| en koloratur | obestämd form |
| en koloraturs | obestämd form genitiv |
| koloraturen | bestämd form |
| koloraturens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| koloraturer | obestämd form |
| koloraturers | obestämd form genitiv |
| koloraturerna | bestämd form |
| koloraturernas | bestämd form genitiv |


