publicerad: 2015
kommunalman
kom·mun·al|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen kommunal 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en kommunalman | obestämd form |
| en kommunalmans | obestämd form genitiv |
| kommunalmannen | bestämd form |
| kommunalmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kommunalmän | obestämd form |
| kommunalmäns | obestämd form genitiv |
| kommunalmännen | bestämd form |
| kommunalmännens | bestämd form genitiv |


