publicerad: 2015
kommutera
kom·mut·era
verb
~de ~t 1 vara utbytbar genom kommutation; till kommutation 12 ⟨elektr., mat.⟩ kasta om; ge annan ordning; jfr kommutation 2
| Finita former | |
|---|---|
| kommuterar | presens aktiv |
| kommuteras | presens passiv |
| kommuterade | preteritum aktiv |
| kommuterades | preteritum passiv |
| kommutera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kommutera | infinitiv aktiv |
| att kommuteras | infinitiv passiv |
| har/hade kommuterat | supinum aktiv |
| har/hade kommuterats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| kommuterande | |
| Perfekt particip | |
| en kommuterad + substantiv | |
| ett kommuterat + substantiv | |
| den/det/de kommuterade + substantiv | |


