publicerad: 2015
kontraindikation
kontra|in·dik·at·ion
substantiv
~en ~er • faktor som skäl mot att vidta viss medicinsk åtgärd
| Singular | |
|---|---|
| en kontraindikation | obestämd form |
| en kontraindikations | obestämd form genitiv |
| kontraindikationen | bestämd form |
| kontraindikationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kontraindikationer | obestämd form |
| kontraindikationers | obestämd form genitiv |
| kontraindikationerna | bestämd form |
| kontraindikationernas | bestämd form genitiv |


