publicerad: 2015
kontrapunktiker
kontra|punkt·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ kontrapunkt
| Singular | |
|---|---|
| en kontrapunktiker | obestämd form |
| en kontrapunktikers | obestämd form genitiv |
| kontrapunktikern | bestämd form |
| kontrapunktikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kontrapunktiker | obestämd form |
| kontrapunktikers | obestämd form genitiv |
| kontrapunktikerna | bestämd form |
| kontrapunktikernas | bestämd form genitiv |


