publicerad: 2015
krigsvägrare
krigs|vägr·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑vägrarna krig vägrare
| Singular | |
|---|---|
| en krigsvägrare | obestämd form |
| en krigsvägrares | obestämd form genitiv |
| krigsvägraren | bestämd form |
| krigsvägrarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krigsvägrare | obestämd form |
| krigsvägrares | obestämd form genitiv |
| krigsvägrarna | bestämd form |
| krigsvägrarnas | bestämd form genitiv |


