publicerad: 2015
kriminalkonstapel
krim·in·al|kon·stapel
substantiv
~n ‑konstaplar • ⟨åld.⟩ kriminal- konstapel
| Singular | |
|---|---|
| en kriminalkonstapel | obestämd form |
| en kriminalkonstapels | obestämd form genitiv |
| kriminalkonstapeln | bestämd form |
| kriminalkonstapelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kriminalkonstaplar | obestämd form |
| kriminalkonstaplars | obestämd form genitiv |
| kriminalkonstaplarna | bestämd form |
| kriminalkonstaplarnas | bestämd form genitiv |


