publicerad: 2015
kråma
kråma
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| kråmar | presens aktiv |
| kråmade | preteritum aktiv |
| kråma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kråma | infinitiv aktiv |
| har/hade kråmat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| kråmande | |
kråma sig
• göra koketta rörelserOrdform(er) kråma sig


