publicerad: 2015
kränkning
kränk·ning
substantiv
~en ~ar kränka
| Singular | |
|---|---|
| en kränkning | obestämd form |
| en kränknings | obestämd form genitiv |
| kränkningen | bestämd form |
| kränkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kränkningar | obestämd form |
| kränkningars | obestämd form genitiv |
| kränkningarna | bestämd form |
| kränkningarnas | bestämd form genitiv |


