publicerad: 2015
kröningsmarsch
krön·ings|marsch
substantiv
~en ~er • till 1marsch 2 kröning
| Singular | |
|---|---|
| en kröningsmarsch | obestämd form |
| en kröningsmarschs | obestämd form genitiv |
| kröningsmarschen | bestämd form |
| kröningsmarschens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kröningsmarscher | obestämd form |
| kröningsmarschers | obestämd form genitiv |
| kröningsmarscherna | bestämd form |
| kröningsmarschernas | bestämd form genitiv |


