publicerad: 2015
kulhammare
kul|hammare
substantiv
~n; pl. ‑hamrar el. ~, best. pl. ‑hamrarna el. ‑hammarna 1kula 1 hammare
| Singular | |
|---|---|
| en kulhammare | obestämd form |
| en kulhammares | obestämd form genitiv |
| kulhammaren | bestämd form |
| kulhammarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kulhamrar (kulhammare) | obestämd form |
| kulhamrars (kulhammares) | obestämd form genitiv |
| kulhamrarna (kulhammarna) | bestämd form |
| kulhamrarnas (kulhammarnas) | bestämd form genitiv |


