publicerad: 2015
kulning
kul·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨prov.⟩ till 2kula
| Singular | |
|---|---|
| en kulning | obestämd form |
| en kulnings | obestämd form genitiv |
| kulningen | bestämd form |
| kulningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kulningar | obestämd form |
| kulningars | obestämd form genitiv |
| kulningarna | bestämd form |
| kulningarnas | bestämd form genitiv |


