publicerad: 2015
kulning
kul·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨prov.⟩ till 2kula
Singular | |
---|---|
en kulning | obestämd form |
en kulnings | obestämd form genitiv |
kulningen | bestämd form |
kulningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
kulningar | obestämd form |
kulningars | obestämd form genitiv |
kulningarna | bestämd form |
kulningarnas | bestämd form genitiv |