publicerad: 2015
kulminering
kulm·in·er·ing
substantiv
~en ~ar kulminera
| Singular | |
|---|---|
| en kulminering | obestämd form |
| en kulminerings | obestämd form genitiv |
| kulmineringen | bestämd form |
| kulmineringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kulmineringar | obestämd form |
| kulmineringars | obestämd form genitiv |
| kulmineringarna | bestämd form |
| kulmineringarnas | bestämd form genitiv |


