publicerad: 2015
körning
1kör·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till 2köra 1: mopedkörning; datakörning
| Singular | |
|---|---|
| en körning | obestämd form |
| en körnings | obestämd form genitiv |
| körningen | bestämd form |
| körningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| körningar | obestämd form |
| körningars | obestämd form genitiv |
| körningarna | bestämd form |
| körningarnas | bestämd form genitiv |
2körn·ing
substantiv
~en • till körna
| Singular | |
|---|---|
| en körning | obestämd form |
| en körnings | obestämd form genitiv |
| körningen | bestämd form |
| körningens | bestämd form genitiv |


