publicerad: 2015
lyckliggöra
lyck·lig|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • lyckliggöra ngn el. göra ngn lycklig
| Finita former | |
|---|---|
| lyckliggör | presens aktiv |
| lyckliggörs (lyckliggöres) | presens passiv |
| lyckliggjorde | preteritum aktiv |
| lyckliggjordes | preteritum passiv |
| lyckliggör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att lyckliggöra | infinitiv aktiv |
| att lyckliggöras | infinitiv passiv |
| har/hade lyckliggjort | supinum aktiv |
| har/hade lyckliggjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| lyckliggörande | |
| Perfekt particip | |
| en lyckliggjord + substantiv | |
| ett lyckliggjort + substantiv | |
| den/det/de lyckliggjorda + substantiv | |
| den lyckliggjorde + maskulint substantiv | |


