publicerad: 2015
mandolin
mandol·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • ett stränginstrument
| Singular | |
|---|---|
| en mandolin | obestämd form |
| en mandolins | obestämd form genitiv |
| mandolinen | bestämd form |
| mandolinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| mandoliner | obestämd form |
| mandoliners | obestämd form genitiv |
| mandolinerna | bestämd form |
| mandolinernas | bestämd form genitiv |


