publicerad: 2015
marinofficer
mar·in|of·fic·er
substantiv
~en; som pl. anv. ~are, best. pl. ~arna • till 2marin 1 officer
Singular | |
---|---|
en marinofficer | obestämd form |
en marinofficers | obestämd form genitiv |
marinofficeren | bestämd form |
marinofficerens | bestämd form genitiv |
Plural | |
marinofficerare | obestämd form |
marinofficerares | obestämd form genitiv |
marinofficerarna | bestämd form |
marinofficerarnas | bestämd form genitiv |