publicerad: 2015
marinofficer
mar·in|of·fic·er
substantiv
~en; som pl. anv. ~are, best. pl. ~arna • till 2marin 1 officer
| Singular | |
|---|---|
| en marinofficer | obestämd form |
| en marinofficers | obestämd form genitiv |
| marinofficeren | bestämd form |
| marinofficerens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| marinofficerare | obestämd form |
| marinofficerares | obestämd form genitiv |
| marinofficerarna | bestämd form |
| marinofficerarnas | bestämd form genitiv |


