publicerad: 2015
missgärning
miss|gärn·ing
substantiv
~en ~ar miss- 2göra
| Singular | |
|---|---|
| en missgärning | obestämd form |
| en missgärnings | obestämd form genitiv |
| missgärningen | bestämd form |
| missgärningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| missgärningar | obestämd form |
| missgärningars | obestämd form genitiv |
| missgärningarna | bestämd form |
| missgärningarnas | bestämd form genitiv |


