publicerad: 2015
munvinkel
mun|vinkel
substantiv
~n ‑vinklar mun vinkel 1
| Singular | |
|---|---|
| en munvinkel | obestämd form |
| en munvinkels | obestämd form genitiv |
| munvinkeln | bestämd form |
| munvinkelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| munvinklar | obestämd form |
| munvinklars | obestämd form genitiv |
| munvinklarna | bestämd form |
| munvinklarnas | bestämd form genitiv |


