publicerad: 2015
namnge
namn|ge
el. åld. namn|giva
verb
‑gav, ‑gett el. ‑givit, ‑given ‑givet ‑givna, pres. ‑ger namn ge
| Finita former | |
|---|---|
| namnger (namngiver) | presens aktiv |
| namnges (namngivs, namngives) | presens passiv |
| namngav | preteritum aktiv |
| namngavs | preteritum passiv |
| namnge (namngiv) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att namnge (namngiva) | infinitiv aktiv |
| att namnges (namngivas) | infinitiv passiv |
| har/hade namngett (namngivit) | supinum aktiv |
| har/hade namngetts (namngivits) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| namngivande | |
| Perfekt particip | |
| en namngiven + substantiv | |
| ett namngivet + substantiv | |
| den/det/de namngivna + substantiv | |
| den namngivne + maskulint substantiv | |


