publicerad: 2015
naturbegåvning
nat·ur|be·gåv·ning
substantiv
~en ~ar natur 1 begåvning
| Singular | |
|---|---|
| en naturbegåvning | obestämd form |
| en naturbegåvnings | obestämd form genitiv |
| naturbegåvningen | bestämd form |
| naturbegåvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| naturbegåvningar | obestämd form |
| naturbegåvningars | obestämd form genitiv |
| naturbegåvningarna | bestämd form |
| naturbegåvningarnas | bestämd form genitiv |


