publicerad: 2015
nickning
nick·ning
substantiv
~en ~ar nicka 1
| Singular | |
|---|---|
| en nickning | obestämd form |
| en nicknings | obestämd form genitiv |
| nickningen | bestämd form |
| nickningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| nickningar | obestämd form |
| nickningars | obestämd form genitiv |
| nickningarna | bestämd form |
| nickningarnas | bestämd form genitiv |


