publicerad: 2015
ockupation
oc·kup·at·ion
substantiv
~en ~er • besättande; besittningstagande av främmande land
| Singular | |
|---|---|
| en ockupation | obestämd form |
| en ockupations | obestämd form genitiv |
| ockupationen | bestämd form |
| ockupationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ockupationer | obestämd form |
| ockupationers | obestämd form genitiv |
| ockupationerna | bestämd form |
| ockupationernas | bestämd form genitiv |


