publicerad: 2015
ombindning
om|bind·ning
substantiv
~en ~ar • till 2om 1 bindning
| Singular | |
|---|---|
| en ombindning | obestämd form |
| en ombindnings | obestämd form genitiv |
| ombindningen | bestämd form |
| ombindningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ombindningar | obestämd form |
| ombindningars | obestämd form genitiv |
| ombindningarna | bestämd form |
| ombindningarnas | bestämd form genitiv |


