publicerad: 2015
omblandning
om|bland·ning
substantiv
~en ~ar • till 2om 1 blandning
| Singular | |
|---|---|
| en omblandning | obestämd form |
| en omblandnings | obestämd form genitiv |
| omblandningen | bestämd form |
| omblandningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| omblandningar | obestämd form |
| omblandningars | obestämd form genitiv |
| omblandningarna | bestämd form |
| omblandningarnas | bestämd form genitiv |


