publicerad: 2015
ordböjning
ord|böj·ning
substantiv
~en ~ar • till böjning 2 ord 1
| Singular | |
|---|---|
| en ordböjning | obestämd form |
| en ordböjnings | obestämd form genitiv |
| ordböjningen | bestämd form |
| ordböjningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ordböjningar | obestämd form |
| ordböjningars | obestämd form genitiv |
| ordböjningarna | bestämd form |
| ordböjningarnas | bestämd form genitiv |


