publicerad: 2015
ordfogning
ord|fog·ning
substantiv
~en ~ar ord 1 fogning
| Singular | |
|---|---|
| en ordfogning | obestämd form |
| en ordfognings | obestämd form genitiv |
| ordfogningen | bestämd form |
| ordfogningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ordfogningar | obestämd form |
| ordfogningars | obestämd form genitiv |
| ordfogningarna | bestämd form |
| ordfogningarnas | bestämd form genitiv |


