publicerad: 2015
orutin
o|rut·in
substantiv
~en • till rutin 1 o- 1
| Singular | |
|---|---|
| en orutin | obestämd form |
| en orutins | obestämd form genitiv |
| orutinen | bestämd form |
| orutinens | bestämd form genitiv |


