publicerad: 2015
plankläggning
plank|lägg·ning
substantiv
~en ~ar 1plank läggning 1
| Singular | |
|---|---|
| en plankläggning | obestämd form |
| en plankläggnings | obestämd form genitiv |
| plankläggningen | bestämd form |
| plankläggningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| plankläggningar | obestämd form |
| plankläggningars | obestämd form genitiv |
| plankläggningarna | bestämd form |
| plankläggningarnas | bestämd form genitiv |


