publicerad: 2015
poliskonstapel
pol·is|kon·stapel
substantiv
~n ‑konstaplar • person med en äldre lägre tjänstegrad inom polisen
| Singular | |
|---|---|
| en poliskonstapel | obestämd form |
| en poliskonstapels | obestämd form genitiv |
| poliskonstapeln | bestämd form |
| poliskonstapelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| poliskonstaplar | obestämd form |
| poliskonstaplars | obestämd form genitiv |
| poliskonstaplarna | bestämd form |
| poliskonstaplarnas | bestämd form genitiv |


