publicerad: 2015
påbud
på|bud
substantiv
~et; pl. ~ • till påbjuda bud 1
| Singular | |
|---|---|
| ett påbud | obestämd form |
| ett påbuds | obestämd form genitiv |
| påbudet | bestämd form |
| påbudets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| påbud | obestämd form |
| påbuds | obestämd form genitiv |
| påbuden | bestämd form |
| påbudens | bestämd form genitiv |


