publicerad: 2015
rancune
rancune
[raŋkyn´]
substantiv
~n [‑en]; pl. ~r [‑er] • agg, groll
| Singular | |
|---|---|
| en rancune | obestämd form |
| en rancunes | obestämd form genitiv |
| rancunen | bestämd form |
| rancunens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rancuner | obestämd form |
| rancuners | obestämd form genitiv |
| rancunerna | bestämd form |
| rancunernas | bestämd form genitiv |


