publicerad: 2015
randning
rand·ning
substantiv
~en ~ar • till randa 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en randning | obestämd form |
| en randnings | obestämd form genitiv |
| randningen | bestämd form |
| randningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| randningar | obestämd form |
| randningars | obestämd form genitiv |
| randningarna | bestämd form |
| randningarnas | bestämd form genitiv |


