publicerad: 2015
rappning
rapp·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till rappa 1
| Singular | |
|---|---|
| en rappning | obestämd form |
| en rappnings | obestämd form genitiv |
| rappningen | bestämd form |
| rappningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rappningar | obestämd form |
| rappningars | obestämd form genitiv |
| rappningarna | bestämd form |
| rappningarnas | bestämd form genitiv |


