publicerad: 2015
rickning
rick·ning
substantiv
~en ~ar ricka
| Singular | |
|---|---|
| en rickning | obestämd form |
| en ricknings | obestämd form genitiv |
| rickningen | bestämd form |
| rickningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rickningar | obestämd form |
| rickningars | obestämd form genitiv |
| rickningarna | bestämd form |
| rickningarnas | bestämd form genitiv |


