publicerad: 2015
riddarrustning
ridd·ar|rust·ning
substantiv
~en ~ar • till rustning 2 riddare
| Singular | |
|---|---|
| en riddarrustning | obestämd form |
| en riddarrustnings | obestämd form genitiv |
| riddarrustningen | bestämd form |
| riddarrustningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| riddarrustningar | obestämd form |
| riddarrustningars | obestämd form genitiv |
| riddarrustningarna | bestämd form |
| riddarrustningarnas | bestämd form genitiv |


