publicerad: 2015
riddersman
ridd·ers|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • ridderlig man; riddare
Singular | |
---|---|
en riddersman | obestämd form |
en riddersmans | obestämd form genitiv |
riddersmannen | bestämd form |
riddersmannens | bestämd form genitiv |
Plural | |
riddersmän | obestämd form |
riddersmäns | obestämd form genitiv |
riddersmännen | bestämd form |
riddersmännens | bestämd form genitiv |