publicerad: 2015
riksmarskalk
riks|mar·skalk
substantiv
~en ~ar • den högste ämbetsmannen vid hovstaten
| Singular | |
|---|---|
| en riksmarskalk | obestämd form |
| en riksmarskalks | obestämd form genitiv |
| riksmarskalken | bestämd form |
| riksmarskalkens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| riksmarskalkar | obestämd form |
| riksmarskalkars | obestämd form genitiv |
| riksmarskalkarna | bestämd form |
| riksmarskalkarnas | bestämd form genitiv |


