publicerad: 2015
rucklare
ruckl·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. rucklarna • ⟨vard.⟩ ruckla
| Singular | |
|---|---|
| en rucklare | obestämd form |
| en rucklares | obestämd form genitiv |
| rucklaren | bestämd form |
| rucklarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rucklare | obestämd form |
| rucklares | obestämd form genitiv |
| rucklarna | bestämd form |
| rucklarnas | bestämd form genitiv |


