publicerad: 2015
ruckning
ruck·ning
substantiv
~en ~ar rucka
| Singular | |
|---|---|
| en ruckning | obestämd form |
| en rucknings | obestämd form genitiv |
| ruckningen | bestämd form |
| ruckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ruckningar | obestämd form |
| ruckningars | obestämd form genitiv |
| ruckningarna | bestämd form |
| ruckningarnas | bestämd form genitiv |


