publicerad: 2015
ryggböjning
rygg|böj·ning
substantiv
~en ~ar rygg 1 böjning 1
| Singular | |
|---|---|
| en ryggböjning | obestämd form |
| en ryggböjnings | obestämd form genitiv |
| ryggböjningen | bestämd form |
| ryggböjningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ryggböjningar | obestämd form |
| ryggböjningars | obestämd form genitiv |
| ryggböjningarna | bestämd form |
| ryggböjningarnas | bestämd form genitiv |


