publicerad: 2015
sannfärdig
sann|färd·ig
adjektiv
~t ~a • som talar sanning; sann
| Positiv | |
|---|---|
| en sannfärdig + substantiv | |
| ett sannfärdigt + substantiv | |
| den/det/de sannfärdiga + substantiv | |
| den sannfärdige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de sannfärdigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är sannfärdigast | |
| den/det/de sannfärdigaste + substantiv |


