publicerad: 2015
schaman
scham·an
el. sham·an
[‑a´n]
substantiv
~en ~er • andebesvärjare el. magiker inom schamanismen
| Singular | |
|---|---|
| en schaman (en shaman) | obestämd form |
| en schamans (en shamans) | obestämd form genitiv |
| schamanen (shamanen) | bestämd form |
| schamanens (shamanens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| schamaner (shamaner) | obestämd form |
| schamaners (shamaners) | obestämd form genitiv |
| schamanerna (shamanerna) | bestämd form |
| schamanernas (shamanernas) | bestämd form genitiv |


