publicerad: 2015
självrättfärdighet
själv|rätt·färd·ig·het
substantiv
~en självrättfärdig
| Singular | |
|---|---|
| en självrättfärdighet | obestämd form |
| en självrättfärdighets | obestämd form genitiv |
| självrättfärdigheten | bestämd form |
| självrättfärdighetens | bestämd form genitiv |


