publicerad: 2015
skomakartumme
sko·mak·ar|tumme
substantiv
~n ‑tummar • tumme som kan böjas kraftigt i onormal riktning
| Singular | |
|---|---|
| en skomakartumme | obestämd form |
| en skomakartummes | obestämd form genitiv |
| skomakartummen | bestämd form |
| skomakartummens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skomakartummar | obestämd form |
| skomakartummars | obestämd form genitiv |
| skomakartummarna | bestämd form |
| skomakartummarnas | bestämd form genitiv |


