publicerad: 2015
skubbning
skubb·ning
substantiv
~en ~ar • till skubba 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en skubbning | obestämd form |
| en skubbnings | obestämd form genitiv |
| skubbningen | bestämd form |
| skubbningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skubbningar | obestämd form |
| skubbningars | obestämd form genitiv |
| skubbningarna | bestämd form |
| skubbningarnas | bestämd form genitiv |


