publicerad: 2015
sonatin
son·at·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • liten sonat
| Singular | |
|---|---|
| en sonatin | obestämd form |
| en sonatins | obestämd form genitiv |
| sonatinen | bestämd form |
| sonatinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sonatiner | obestämd form |
| sonatiners | obestämd form genitiv |
| sonatinerna | bestämd form |
| sonatinernas | bestämd form genitiv |


