publicerad: 2015
stanna
stanna
verb
~de ~t 1 bli kvar2 få att upphöra att förflytta sig: stanna bilen; bilen stannade
| Finita former | |
|---|---|
| stannar | presens aktiv |
| stannas | presens passiv |
| stannade | preteritum aktiv |
| stannades | preteritum passiv |
| stanna | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att stanna | infinitiv aktiv |
| att stannas | infinitiv passiv |
| har/hade stannat | supinum aktiv |
| har/hade stannats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| stannande | |
| Perfekt particip | |
| en stannad + substantiv | |
| ett stannat + substantiv | |
| den/det/de stannade + substantiv | |
stanna av
• till stanna 2: all verksamhet stannade av el. avstannade under elavbrottetInfinita former att stanna av infinitiv aktiv Presens particip avstannande Perfekt particip en avstannad + substantiv ett avstannat + substantiv den/det/de avstannade + substantiv
stanna kvar
• till stanna 1: stanna kvar el. (sällan) kvarstannaInfinita former att stanna kvar infinitiv aktiv Presens particip kvarstannande Perfekt particip en kvarstannad + substantiv ett kvarstannat + substantiv den/det/de kvarstannade + substantiv


