publicerad: 2015
statusmarkör
stat·us|mark·ör
substantiv
~en ~er • till markör 2 1status
| Singular | |
|---|---|
| en statusmarkör | obestämd form |
| en statusmarkörs | obestämd form genitiv |
| statusmarkören | bestämd form |
| statusmarkörens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| statusmarkörer | obestämd form |
| statusmarkörers | obestämd form genitiv |
| statusmarkörerna | bestämd form |
| statusmarkörernas | bestämd form genitiv |


